26 دسامبر 2022- مطالعه ی اخیراً منتشر شده درDiabetes Research and Clinical Practice  پیشنهاد داده است که در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، تغییرپذیری کم ضربان قلب 24 ساعته (HRV)نسبت به آزمایشات نوروپاتی اتونوم قلبی عروقی (CAN) پیش بینی کننده بهتری برای نتایج و بهبود تشخیص خطر بیماریهای قلبی عروقی است.

بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، بیشتر از افراد غیر دیابتی در معرض خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی و مرگ و میر همه علل هستند. نوروپاتی اتونوم قلبی عروقی (CAN)، یک عارضه شایع و شدید است که به طور مستقل با افزایش مرگ و میر، مرگ و میر ناشی از همه علل و عوارض قلبی عروقی در بیماران دیابتی مرتبط است. CANدر مراحل اولیه، ممکن است بدون علامت باشد و تشخیص داده نشود و تغییرات در تغییرپذیری ضربان قلب یا HRV، ممکن است تنها یافته باشد.

مطالعات قبلی با استفاده از پارامترهای HRV یا آزمایش‌های بالینی Ewing، افزایش خطرات قلبی عروقی و مرگ ‌و میر مرتبط با CAN را در بیماران دیابتی نشان داده‌اند. با این حال، مطالعات کمی تست‌های بالینی نوروپاتی اتونوم قلبی عروقی و تغییرپذیری ضربان قلب را به عنوان پیش‌بینی‌کننده پیامدهای نامطلوب بررسی کرده‌اند. همچنین، هیچ مطالعه ای قبلاً از نشانگرهای CAN برای بهبود ارزیابی تبعیض خطر این پیامدهای منفی استفاده نکرده است.

با توجه به پیشینه فوق، کلودیا R.L Cardoso و همکارانش از برزیل در نظر داشتند که تعیین کنند آیا آزمایشات CAN و تغییرپذیری ضربان قلب 24 ساعته می تواند پیش بینی نتایج دیابت نوع 2 را بهبود بخشد یا خیر.

برای این منظور 541 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 ، آزمایشCAN را انجام دادند. در یک نمونه ی فرعی شامل 313 بیمار تغییرپذیری ضربان قلب 24 ساعته بررسی شد(انحراف استاندارد متوسط برای فواصل RR منظم برای تمام بخش‌های 5 دقیقه‌ای یا SDANN و انحراف استاندارد برای تمام فواصل RR منظم یا SDNN.

ارتباط بین CAN یا HRV کم، با حوادث قلبی عروقی و مرگ و میر ناشی از همه علل مورد بررسی قرار گرفت. بهبود تبعیض خطر افزودن CAN/HRV توسط شاخص بهبود تبعیض یکپارچه (IDI) و آمارC ، مورد آزمایش قرار گرفت.

نویسندگان یافته های زیر را گزارش کردند:

· 25 درصد افراد دچار CAN بودند و در 17 تا 18 درصد افراد HRV پایین بود، به ترتیب توسط SDANN-SDNN.

· در طی یک پیگیری متوسط 12 ساله، 177حادثه ی قلبی عروقی و 236 مرگ به هر علت در کل گروه و 96 حادثه ی قلبی عروقی و 129 مرگ به هر علت در نمونه فرعی وجود داشت.

·  CANبا 40٪ خطرات بیش از حد حوادث قلبی عروقی و یا  مرگ و میر ناشی از همه علل مرتبط بود و HRV پایین با خطر 2 برابری این پیامدها مرتبط بود.

· HRV تبعیض خطر را برایCVE / مرگ و میر با افزایش در آمار C تا 0.039 و IDI تا 25٪ بهبود بخشید.

نویسندگان نوشتند: یافته‌های این مطالعه کوهورت آینده‌نگر بلندمدت در افراد میانسال مبتلا به دیابت نوع 2 نشان داد که هر دو آزمایش بالینی CAN و HRV پایین، پیش‌بینی‌کننده مرگ‌ ومیر و پیامدهای قلبی عروقی بودند. با این حال، در مورد بهبود در تشخیص خطر، پارامترهای HRV بهتر از تست‌های بالینی بود.

آنها نتیجه گیری کردند که آزمایش‌های بالینی CAN تبعیض خطر را برای هیچ یک از پیامدها بهبود نمی‌بخشد، به جز یک بهبود متوسط 7 درصدی در IDI برای خطر مرگ و میر ناشی از همه علل.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/low-hrv-better-predictor-of-cv-outcomes-than-tests-of-can-in-diabetes-patients-104441